ارتباط ژن های her۲/neu و p۵۳ و گیرنده های استروژن و پروژسترون با میزان بقا در زنان ایرانی مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: بیومارکرهایی همچون گیرنده های استروئیدی، her2/neu و p53 ، نقشی کلیدی در ارزیابی سیر بالینی، پیش آگهی و نیز تعیین نوع درمان سرطان پستان ایفا می نمایند. با وجود تحقیقات گسترده در این زمینه، اختلافات موجود در نتایج و نیز تأثیر عوامل جمعیتی در وضعیت این بیومارکرها، اهمیت بررسی های بیشتر در مناطق گوناگون از جمله کشور ایران را خاطرنشان می سازد. در مطالعه حاضر، ارتباط ژن های her2/neu ، p53 ، er و pr با میزان بقا در مبتلایان به سرطان پستان شهر مشهد ، مورد بررسی قرار گرفت.   روش بررسی : این مطالعه بر روی 339 بیمار مبتلا به سرطان پستان که از سال 1379 تا 1384 به بیمارستان های قائم (عج) و امید مشهد معرفی شده بودند، انجام گردید. به این منظور، وضعیت ایمونوهیستوشیمی بیومارکرها و نیز وضعیت بیمار در پیگیری های متوالی از نظر عود بیماری ثبت گردید. پیگیری بیماران تا پایان سال 1385 ادامه یافت.   یافته ها : در ارزیابی ایمونوهیستوشیمی، به ترتیب6/46، 8/43، 7/51 و 1/36 درصد از بیماران از نظر er ، pr ، her2/neu و p53 مثبت بودند. همراهی er با pr ( p < 0.001 ) و her2/neu با p53 ( p = 0.041 ) به طور معنی داری مشاهده شد. همچنین بین er با her2/neu ارتباط مستقیم و معنا داری مشاهده شد ( p = 0.001 ). در آنالیز بقاء، ارتباط معناداری بین بیومارکرها و بقای عاری از عود مشاهده نگردید. نتیجه گیری : الگوی متفاوت بدست آمده در زمینه نقش پروگنوستیک بیومارکرهای سرطان پستان در منطقه شمال شرق کشور، نشان دهنده تأثیر عمده فاکتورهای جمعیتی در این زمینه است. با توجه به اینکه تاکنون مطالعه مشابهی در این منطقه انجام نشده است، بررسی حاضر می تواند مبنایی برای مطالعات گسترده تر در منطقه با تأکید بر زیرگروه های جمعیتی خاص باشد